Amunicja kaliber .44 Rem.Mag.

Amunicja .44 Remington Magnum, znana również jako .44 Magnum, to potężny nabój rewolwerowy wprowadzony na rynek w 1955 roku przez firmę Remington Arms. Ten nabój został opracowany przez Elmera Keitha, znanego amerykańskiego strzelca i balistyka, który chciał stworzyć nabój o większej mocy i wydajności niż istniejące naboje magnum. Oto kilka podstawowych informacji o amunicji .44 Remington Magnum:

Typ pocisku: Podobnie jak w przypadku innych nabojów, .44 Magnum dostępny jest w różnych typach pocisków, takich jak pełnopłaszczowe (FMJ), półpłaszczowe (JHP), bezpłaszczowe (WC) i inne. Pociski te mają różne zastosowania, od strzelania sportowego po samoobronę.

Prędkość wylotowa: .44 Magnum ma średnią prędkość wylotową pocisku w granicach 360-490 m/s (1200-1600 stóp/s), w zależności od konstrukcji pocisku.
 

Energia kinetyczna amunicji .44 Remington Magnum zależy od masy pocisku i jego prędkości wylotowej. Typowe wartości energii kinetycznej dla tej amunicji wahają się od około 900 do 1650 dżuli (660-1220 ft-lb).

Na przykład, pocisk o masie 240 granów (15,6 g) i prędkości wylotowej 360 m/s (1200 ft/s) ma energię kinetyczną około 1040 dżuli (767 ft-lb). Wartości te mogą się różnić w zależności od konstrukcji pocisku, ładunku prochowego oraz producenta amunicji.

W porównaniu do innych popularnych nabojów rewolwerowych, .44 Magnum oferuje znacznie większą energię kinetyczną, co przekłada się na wyższą zdolność penetracji i zatrzymywania celów. Jednak większa moc wiąże się również z większym odrzutem, co może być trudne dla niektórych strzelców do opanowania.