Amunicja kaliber .45 ACP

Amunicja .45 ACP (Automatic Colt Pistol), znana również jako .45 Auto, to nabój pistoletowy opracowany przez Johna Browninga w 1904 roku. Nabój ten został wprowadzony na rynek wraz z pistoletem M1911, który stał się standardową bronią sił zbrojnych Stanów Zjednoczonych od 1911 do 1985 roku. Główne cechy amunicji .45 ACP:

Typ pocisku: .45 ACP dostępny jest w różnych typach pocisków, takich jak pełnopłaszczowe (FMJ), półpłaszczowe (JHP), bezpłaszczowe (WC) i inne. Pociski te mają różne zastosowania, od strzelania sportowego po samoobronę.

Prędkość wylotowa: .45 ACP ma średnią prędkość wylotową pocisku w granicach 230-250 m/s (760-820 ft/s), w zależności od konstrukcji pocisku i ładunku prochowego.

Energia kinetyczna amunicji .45 ACP zależy od masy pocisku i jego prędkości wylotowej. Typowe wartości energii kinetycznej dla tej amunicji wahają się od około 350 do 600 dżuli (260-445 ft-lb).

Na przykład, pocisk o masie 230 grain (14,9 g) i prędkości wylotowej 250 m/s (820 ft/s) ma energię kinetyczną około 490 dżuli (361 ft-lb). Wartości te mogą się różnić w zależności od konstrukcji pocisku, ładunku prochowego oraz producenta amunicji.

Amunicja .45 ACP jest znana ze swojej dużego kalibru i stosunkowo niskiej prędkości wylotowej, co daje pociskom tej amunicji dobrą zdolność zatrzymywania celów przy stosunkowo niskim odrzucie.